Olsztyn24

Centrum Edukacji i Inicjatyw Kulturalnych w Olsztynie zaprasza w poniedziałek (17.11), o godzinie 14.30, do Galerii Marszałkowskiej w Olsztynie na wernisaż wystawy tkaniny Zespołu Tkactwa Artystycznego przy CEiIK.

Wystawa tkaniny jest częścią dorobku twórczego 14 pań Zespołu Tkactwa Artystycznego działającego przy CEiIK w Olsztynie.

W 2024 roku Zespół obchodził jubileusz czterdziestolecia istnienia. Liczba prac wykonanych przez te 40 lat jest duża, a o pracowitości pasji i talentach pasjonatek tkactwa świadczą liczne nagrody i wyróżnienia na przeglądach wojewódzkich, a szczególnie na dwóch prestiżowych przeglądach ogólnopolskich, które odbywają się co dwa lata w Bydgoszczy i co trzy lata w Turku. Prace wystawiane były na wielu wystawach zbiorowych w Olsztynie i w województwie. Uczestniczki zespołu miały także wystawy indywidualne.

Obecnie jest to jedyna grupa tkacka w Olsztynie z tak dużym dorobkiem twórczym. Uwieńczeniem pracy twórczej zespołu było uzyskanie w 2019 roku nagrody „Złote czółenko” dla najlepszego koła tkaczy nieprofesjonalnych, przyznanej na XII Ogólnopolskim Konkursie Nieprofesjonalnej Twórczości Tkackiej w Turku.

Na wystawie zaprezentowane zostaną dwadzieścia cztery tkaniny. Ich tematyka jest różnorodna - nawiązuje do tradycji, architektury i przyrody regionu Warmii i Mazur. W swojej pracy tkaczki inspirują się malarstwem, fotografią, czerpią pomysły z własnej wyobraźni.

Prezentowane prace to w większości gobeliny tkane na ramie tkackiej, na podstawie kartonu malarskiego. Technika pochodzi z Francji z II połowy XVII wieku. Podstawą tkaniny jest osnowa lniana, wątkiem najczęściej jest wełna lub włókna wełnopodobne, czasem bawełna, len, juta, sizal. Efekt malarskości prac uzyskiwany jest poprzez łączenie, melanżowanie różnorodnych nitek wątku w taki sposób, aby uzyskać płynne przejścia kolorystyczne. Często w trakcie pracy lub po jej ukończeniu wykonuje się brosz, czyli wyszywanie potrzebnych linii lub innych detali („We mgle” Renaty Śliwki).

Wykonanie tkaniny wymaga cierpliwości i czasu, roku, dwóch, a nawet trzech lat, w zależności od wielkości tkaniny i precyzji wykonania. Widać także, jak dużej ilości kolorowej wełny potrzeba, by uzyskać subtelne przejścia kolorystyczne i wiernie oddać plamy barwne kartonu malarskiego.

Kilimy nawiązują do tradycji polskiej („Kilim II”, „Kilim III” Urszuli Kołakowskiej). Charakterystyczna kompozycja (bordiura, pole środkowe), prosty oszczędny rysunek oraz zdecydowane płaszczyzny koloru. Technika ta, obok tkanin dwuosnowowych i dywanów, rozwijała się w XVIII wieku na terenie Mazur Garbatych (okolice Ełku, Olecka i Pisza).

Tkaniny abstrakcyjne o dużych formatach tkane są z rozmachem, barwnie, mają bogatą fakturę, która powstaje w wyniku zastosowania różnych splotów tkackich a także różnorodnych włókien, jak wełna, len, konopie, juta, sizal, włókna sztuczne, cięte materiały odzieżowe, pasmanteryjne. Tkanie jest żmudnym procesem. Wymaga dużej cierpliwości i talentu. Zmaganie się z materią tkacką daje wiele satysfakcji, pozwala odpocząć i zapomnieć o codziennych troskach.

Zapraszamy!