Olsztyn24

Na pewno rozpoznawalny jest już sposób obrazowania marynistycznego świata Joanny Bentkowskiej-Hlebowicz. Kolekcję jej prac można oglądać do końca lipca w Galerii „Parkowa” Centrum Edukacji i Inicjatyw Kulturalnych w Olsztynie.

Obrazy stanowią zwartą charakterystyczną dla artystki mozaikę plastycznych środków wyrazowych i wartości. Otwartość kompozycji ułatwia ujmowanie tej wizualnej deklaracji jako całość. Uwaga widza rozprasza się równomiernie, a to pozwala widzieć cały zamalowany obszar jednocześnie - niekończące się ustawienia statków i infrastruktury portowej. Obrazy jak puzzle o skomplikowanych wewnętrznych układach sprawiają wrażenie spójnych w ramach pojedynczych obrazów oraz jako całe ich sekwencje.

Wśród kompozycji można wyróżnić takie, które posiadają horyzont, w rozumieniu zetknięcia ziemi, czy też w tym przypadku, wody, z niebem i takie, które opisują obszar z pozycji nieba widziany. W przypadku układów „z horyzontem” bywa, że jest on rytmicznie powtórzony, tak jak miarowym powtórzeniom ulegają pozostałe sekwencje elementów industrialne struktury statków i całych portów morskich. W efekcie w jednym obrazie występują nawet trzy horyzonty. Bez względu jednak na zakres ujęcia częstym zabiegiem kompozycyjnym stosowanym przez malarkę jest nawarstwianie pasowych, czasem diagonalnych układanek. Obrazy rozwijają się w dominującym spektrum chłodnych błękitów lub ciepłych czerwieni zwykle kontrapunktowanych dopełnieniami. Określa je fosforyzujące błękitne światło lub oranżowo brązowe sosy. W obrazach pojawiają się napisy, a charakter prac określa wszystko wyszczególniający ciemny kontur tworzący znany z fotografii efekt solaryzacji. Można odnieść wrażenie, że obrazy zostały utkane z małych fragmentów, które spaja czarna kreska.

Artystka buduje przestrzeń na płaszczyźnie posługując się perspektywą zbieżną i kulisową, pomijając warunki powietrzne zachowuje jednolitą ekspozycję planów. Stosuje silny kontrast kształtów wielkości, kierunków, walorów i temperatury. Geometrię brył podkreśla wyraźnym światłocieniem rozgrywanym na dużych płaszczyznach.

Na obrazach spoczywa specyficzna patyna - trudno wpisać je w czas okres sztuki współczesnej. Przypominają spreparowane fotografie wydrukowane w starej gazecie. Wyczuwalna jest atmosfera przytłaczającej potęgi związanych z morzem stalowych obiektów. Prace, choć dużych rozmiarów, przez nagromadzenie precyzyjnych elemencików, opisanych z reporterską dokładnością i okonturowanych, przypominają małe komiksowe rysunki. Szersze płaszczyzny tła: nieba czy pofalowanej wody, równają się ciężarem z konstrukcjami okrętów i maszyn. Całość w swej konwencji ściśle hermetyczna, odwołuje do spraw artystce bez wątpienia bliskich, tym samym pozostaje zawieszona w czasie przeciw popularnym problemom współczesnego świata, nowego malarstwa i codziennego życia.