Olsztyn24

W BWA Galerii Sztuki w Olsztynie otwarto dzisiaj (30.07) dwie nowe ekspozycje - w sali głównej wystawę „Taki pejzaż” Ewy Plichty-Lubienieckiej, zaś w sali kameralnej „Podróż” Marty Wasilewskiej-Frągnowskiej.

Ewa Plichta-Lubieniecka jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych olsztyńskich artystek. Malarka, rysowniczka, absolwentka Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Dyplom uzyskała w 1981 roku w Pracowni Grafiki Warsztatowej prof. Edmunda Piotrowicza. Jest autorką wielu wystaw indywidualnych i zbiorowych, w kraju i za granicą. W 2004 roku otrzymała nagrodę w IV Biennale Plastyki Olsztyńskiej za obraz „Szczęśliwe Mazury...”.

Wiodącym tematem prac artystki jest okoliczny pejzaż. Jej malarstwo charakteryzuje się bogactwem barwy, faktury i formy, przez co bardziej przywodzi na myśl fantazyjną abstrakcję niż realistyczne panoramy. Ewa Plichta-Lubieniecka urzeka widza intymnym zachwytem nad rodzinnymi krajobrazami, wciąga go w zadumę nad tożsamością i związkiem z naturą.

Twórczość artystki to radość, energia i bogactwo barw, które stanowią swoisty hołd życia.

Marta Wasilewska-Frągnowska jest absolwentką PLSP w Olsztynie oraz Wydziału Sztuki Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Dyplom ukończenia studiów z wyróżnieniem na kierunku Edukacji Artystycznej w zakresie Sztuk Plastycznych otrzymała w 2008 r. W 2013 r. uzyskała stopień doktora w zakresie sztuk pięknych na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach. W 2009 r. została wyróżniona stypendium Rady Miasta Olsztyn. Autorka wielu wystaw indywidualnych, m.in. w Centrum Kultury i Współpracy Międzynarodowej „Światowid”, Elbląg 2007, Galeria „Obora”, Glotowo 2008, Centrum Kultury, Dobre Miasto 2008.

Wystawa „Podróż” jest wynikiem refleksji dotyczącej nieustannego odkrywania własnego miejsca w świecie oraz inspiracji artystycznych Marty Wasilewskiej-Frągnowskiej. Urodzona i wychowana na Warmii, od zawsze poszukiwała w strukturach malarskich odpowiednika bardzo charakterystycznego krajobrazu, który w pewnym momencie stał się jej wewnętrznym pejzażem. Szukanie zależności pomiędzy krajobrazową przestrzenią a emocjonalną interpretacją świata natury stało się jej znakiem rozpoznawczym.