Olsztyn24

Filharmonia Warmińsko-Mazurska zaprasza na kolejną transmisję z Metropolitan Opera w Nowym Jorku. W najbliższą sobotę (31.01) o godz. 18.55 w sali koncertowej olsztyńskiej filharmonii rozpocznie się transmisja opery „Opowieści Hoffmanna” z muzyką Jacques’a Offenbacha.

Opowieści Hoffmanna to jedyna opera Offenbacha, autora licznych operetek i muzycznych komedii (a także twórcy słynnego kankana). Jacques Offenbach (1819-1880) był symbolem Paryża czasów Drugiego Cesarstwa, jego prześmiewcą, bardem, postacią powszechnie znaną i popularną. Niemal każda z jego kolejnych operetek, takich jak: Orfeusz w piekle, Piękna Helena, Życie paryskie, Wielka księżna Gerolstein, stawała się sensacją. Offenbach jednak całe życie marzył o napisaniu „wielkiej opery”. Często wracał myślami do fascynującej go twórczości romantycznego pisarza-fantasty Ernsta Theodora Amadeusa Hoffmanna. Sportretowanie Hoffmanna w operze korciło Offenbacha od dawna, lecz on tak długo zwlekał z podjęciem tematu, aż wreszcie, już w trakcie pracy nad operą, zachorował i umarł. Zostawił dzieło niedokończone, poskładane potem przez innych, lecz wyjątkowo melodyjne i nastrojowe. Premiera odbyła się w Opéra Comique w Paryżu w dniu 10 lutego 1881 roku. Libretto opery: Jules Barbier i Michel Carré.

Wykonawcami opery będą:

» Hoffmann - Vittorio Grigolo (tenor)
» Olimpia - Erin Morley (sopran)
» Antonia / Stella - Hibla Gerzmava (sopran)
» Giulietta - Christine Rice (sopran)
» Niklas, przyjaciel Hoffmanna - Kate Lindsey (mezzosopran)
» Złe duchy Hoffmanna: Lindorf, Coppelius, Dr Mirakel, Dapertutto - Thomas Hampson (baryton)

Dyryguje: Yves Abel
Reżyseria: Bartlett Sher
Scenografia: Michael Yeargan
Kostiumy: Catherine Zuber
Światło: James F. Ingalls
Choreografia: Dou Dou Huang

******

Streszczenie akcji opery:

Prolog
Winiarnia u Lutra. W fantastyczny i poetycki nastrój opery wprowadzają słuchacza uwięzione w butelkach i w beczkach duchy szlachetnych trunków, czekających na gości, a przede wszystkim na poetę Hoffmanna. W sąsiadującym z winiarnią teatrze trwa przedstawienie Don Giovanniego Mozarta, ukochanej opery Hoffmanna. Śpiewa tam obecna miłość poety - Stella, którą zainteresowany jest również radca Lindorf (jedno z wcieleń złego ducha stale prześladującego Hoffmanna). Tego wieczora Lindorf przechwycił liścik od Stelli do Hoffmanna, wyznaczający poecie schadzkę po przedstawieniu - i zamierza wykorzystać okazję.

Tymczasem schodzą się goście. Na ogólną prośbę Hoffmann zabawia ich wesołą balladą o pokracznym karzełku zwanym Kleinzach, zakochanym w księżniczce... A kiedy już sobie podpije i wpadnie w odpowiedni nastrój, opowie zebranym o trzech dawnych miłościach swego życia.

Pierwsza z nich miała na imię Olimpia...

Akt I
Uczony Włoch Spalanzani wydaje przyjęcie, na którym ma przedstawić gościom swoją córkę Olimpię, podobno wybitnie utalentowaną. Sekret polega na tym, że Olimpia to mechaniczna lalka. Jednakże współpracownik Spalanzaniego, Coppelius (kolejne z wcieleń złego ducha Hoffmanna) daje poecie specjalne okulary, które sprawią, że zobaczy on nie automat, wymagający częstego nakręcania, lecz żywą dziewczynę. Oglądana przez owe cudowne szkła Olimpia oczarowuje Hoffmanna śpiewem i tańcem, przyprawiając go wręcz o szaleństwo z miłości. Lecz jego próby nawiązania rozmowy dziewczyna kwituje tylko monosylabami, a w pewnej chwili zostawia go i wybiega z pokoju. Po chwili słychać hałas i pojawia się Ceppelius niosący połamaną lalkę. Wspólnicy pokłócili się o pieniądze. Zaś zebrani goście szydzą z Hoffmanna, brutalnie przywołanego do rzeczywistości.

Akt II
Kolejna miłość Hoffmanna to Antonia. Jej matka, słynna śpiewaczka, zmarła wskutek nadmiernego wysiłku i wzruszenia przy śpiewie. Antonia odziedziczyła po matce talent, lecz również i słabe zdrowie. Dlatego jej ojciec, radca Krespel, lękając się o córkę, zabrania dziewczynie śpiewać; z tego też powodu niechętnie patrzył na znajomość Antonii z artystyczną duszą - Hoffmanem. Poeta jednak nie wie o chorobie Antonii i prosi ją by mu zaśpiewała, wskutek czego dziewczyna słabnie. Ale oto pojawia się Dr Mirakel, szarlatan, kolejne wcielenie złego ducha. To on właśnie „leczył” matkę Antonii, a teraz chciałby podjąć „leczenie” córki. Radca wyrzuca go z domu. Tę awanturę słyszał Hoffmann, teraz już świadomy słabości Antonii. Gdy jednak tylko wyjdzie, wraca Dr Mirakel i podejmuje swoje złowrogie zabiegi. Napotkawszy opór Antonii, szarlatan wywołuje iluzję ducha jej matki, niby zachęcającego dziewczynę do śpiewu, sam zaś, grając na skrzypcach coraz to dzikszą muzykę, dopinguje matkę i córkę do coraz większego zapamiętania się w śpiewie, aż Antonia pada z wyczerpania i umiera. Wracający do domu radca Krespel winą za śmierć córki obarcza nieszczęsnego poetę.

Akt III
Wenecja. Rozbrzmiewa barkarola. Apartament kurtyzany Giulietty: teraz to dla niej stracił głowę Hoffmann. Poeta jednak nie wie, iż Giuliettą włada kolejne z wcieleń jego diabolicznego fatum: Dapertutto, zły duch, który chciałby zawładnąć jego duszą, podobnie jak zawładnął już duszą innego z wielbicieli Giulietty - Schlemihla. Schlemihlowi Dapertutto skradł... jego cień, Hoffmannowi chce zabrać odbicie w zwierciadle. Poeta pojedynkuje się ze Schlemihlem, zabija go - i wpada we władzę Dapertutta. Przerażony stwierdza, iż nie widzi już siebie w lustrze. A zza okna dobiega go śmiech Giulietty, która go zostawiła i odpływa właśnie gondolą, wykonawszy zlecone sobie zadanie.

Epilog
Koniec opowieści. Jesteśmy znowu w winiarni, teraz już opustoszałej, gdzie poeta samotnie zasnął nad butelką. W takim stanie widzi go śpiewaczka Stella, która zajrzała tu po przedstawieniu w teatrze. Nie wie, że Hoffmann nie otrzymał jej zaproszenia na schadzkę - i odwraca się od niego z pogardą. W podsumowaniu wieczoru przyjaciel Hoffmanna Niklas radzi poecie, by kiedy wszystkie miłości go zawiodły - szukał pocieszenia we własnej pracy twórczej i natchnieniu.

******

Prasa o spektaklu „Opowieści Hoffmanna” w Metropolitan Opera

Vittorio Grigolo w roli Hoffmanna szybuje na wysokich nutach czystych i silnych... Erin Morley to godna wyróżnienia Olimpia, o głosie bogatym pod względem dynamiki, z zacięciem dramatycznym... Hibla Gerzmava śpiewała partię Antonii sopranem miękkim lecz nośnym... Kate Lindsey obdarzyła postać Niklasa - przyjaciela Hoffmanna - mezzosopranem eleganckim, o srebrzystym odcieniu. Dyrygent Yves Abel prowadził orkiestrę żywo i z wdziękiem - „The New York Times”

******

Zapraszamy do wysłuchania tego wybitnego dzieła Jacques’a Offenbacha (z pięknymi ariami i nieśmiertelną barkarolą), które zgodnie z pragnieniem kompozytora zapewniło mu godne miejsce wśród wielkich operowych twórców.

Planowany czas trwania transmisji z Metropolitan Opera - 3 godziny 50 minut (w tym dwie przerwy).

Bilety w cenie 50 zł - sektor I, 35 zł sektor II do nabycia w kasie filharmonii pon.-pt. w godz.10-18 oraz na dwie godziny przed spektaklem.