Olsztyn24

Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie zaprasza na kolejne prezentacje na Wystawie Nabytków. W niedzielę (16.03) na olsztyńskim zamku usłyszymy dwa wykłady, jeden poświęcony rzemiosłu artystycznemu, drugi sztuce współczesnej.

O godzinie 11.00 rozpocznie się wykład Małgorzaty Okulicz, kierownika działu rzemiosła artystycznego, starszego kustosza. W konspekcie do poświęconego damskiej modzie wykładu zatytułowanego „Ale to już było” Małgorzata Okulicz napisała m.in. „Do kolekcji ubiorów i akcesoriów mody Działu Rzemiosła Artystycznego w 2013 roku trafiło kilkanaście cennych obiektów, w tym sukienki damskie - letnie z końca lat 30. i z lat 50 XX wieku oraz wieczorowe z końca lat 30. i z lat 80. XX wieku. Wszystkie suknie mają rozmiar 34, dzięki czemu nie mogły być już przerabiane, a co najwyżej skracane. To dowodzi jednego - moda na bardzo szczupłe kobiety, to nie współczesny wymysł, co potwierdzają również inne ubiory, czy bielizna kobieca z naszej kolekcji. Cechą wspólną tych sukien jest podkreślanie, czy też uwypuklanie pięknych elementów kobiecego ciała. Widać to w sukniach z lat 50. XX wieku, a szczególnie w sukience z 1953 roku (linia kloszowa-szeroka) na obfitej tiulowej halce z falbanami, którą można porównać do białej pianki utrzymującej na sobie cieniutką kolorową spódnicę. Christian Dior (1905-1957) w 1950 roku, u progu swojej wielkiej kariery, mówił: „Projektuję ubrania dla kobiet jak kwiaty, z zaokrąglonymi ramionami, pełnymi kobiecymi piersiami i talii mieszczącej się w dłoniach, nad ogromnymi, rozpostartymi spódnicami”. Style, mody wracają. Projektanci inspirują się dawnymi mistrzami, wyraźnie nawiązując do lat 50. i 60., które od jakiegoś czasu są w modzie. Wyjście na ulicę w jednej z sukien podarowanych w ubiegłym roku do zbiorów muzeum, byłoby na pewno zauważone, bo to nie tylko modne i uznawane linie, ale także znakomitej klasy materiały.”

Godzinę później (12.00) rozpocznie się wykład Grażyny Prusińskiej, kierownika działu sztuki współczesnej Muzeum Warmii i Mazur, starszego kustosza, poświęcony Hansowi Joachimowi Albrechtowi, autorowi wykonanej w 1989 roku rzeźby „Kucanie w pozycji nachylonej jedno ku drugiemu”. Wśród informacji, które Grażyna Prusińska przekaże zwiedzającym o nabytej przez muzeum w ubiegłym roku rzeźbie znajdą się m.in. te, które zamieszczamy niżej.

„Hans Joachim Albrecht urodził się w 1938 roku w Ornecie na Warmii, gdzie jego przodkowie mieszkali od trzeciej dekady XIX wieku. W styczniu 1945 r., opuścił miasto i wraz z bratem i matką osiedlił się w Krefeld. W 1962 roku ukończył Wyższą Szkołę Sztuk Pięknych w Kassel - i od tego czasu zajmuje się twórczością rzeźbiarską.

Pierwszą indywidualną wystawę miał w 1969 roku. Rok ten jest w jego biografii ważny jeszcze z innego powodu - w Krefeld, gdzie mieszka i pracuje, po raz pierwszy jego rzeźba została wkomponowana w przestrzeń publiczną miasta.

Rok 2013 był ważnym dla Hansa Joachima Albrechta z racji 75. urodzin, a także 700-lecia jego rodzinnego miasta - Ornety, do którego zaczął przyjeżdżać w 1988 roku. Zawiązał nowe przyjaźnie i znajomości. Odnalazł dom, w którym rodzina Albrechtów mieszkała onegdaj. Burmistrz miasta zaprosił artystę na obchody jubileuszu Ornety, co stało się okazją do zaproponowania ekspozycji jego rzeźb w reszelskim zamku. Wernisaż wystawy NIEOBECNY/OBECNY odbył się 8 czerwca 2013. Był artystycznym powrotem Hansa Joachima Albrechta do „kraju lat dziecinnych”.

Przez ponad 30 lat - do 2000 roku - prof. Albrecht pracował jako nauczyciel akademicki. Po zakończeniu tej działalności skoncentrował się na swojej twórczości rzeźbiarskiej oraz pisarskiej, publikując w książkach i katalogach artykuły, rozprawy i eseje z teorii sztuki.

Twórczość prof. Albrechta wywodzi się z tradycji europejskiego konstruktywizmu, który w Niemczech sięga 1919 roku. Sposób, w jaki artysta podchodzi do tego programu, określany jest mianem figuratywnego konstruktywizmu. Prof. Albrecht skupia się na człowieku, jego fizyczności i na wzajemnych relacjach między postaciami. To jednocześnie abstrakcja i konkret. Widzom „czytającym” te rzeźby, mogą się one wydawać czystą abstrakcją. Dlatego ważne jest poznanie tytułów prac, bo one wskazują właściwy trop do ich odbioru.

Dzieła artysty mają niezwykłą wartość formalną i estetyczną. Są dopracowane w każdym szczególe. Każdy rzeźbiarski gest jest głęboko przemyślany. Zastosowany szlachetny materiał, barwa, układ form - czasem bardzo skomplikowany, dodają im światłocienia przynależnego malarstwu.

Rzeźba została ofiarowana przez artystę do zbiorów Muzeum Warmii i Mazur we wrześniu 2013”.

Przypominamy - najbliższa prezentacja muzealiów nabytych przez Muzeum Warmii i Mazur w 2013 roku już w niedzielę, 16 marca. W imieniu muzealników zapraszamy.