Olsztyn24

Kto przekraczał progi WDK w Olsztynie, nie sposób, by nie znał Aleksandra Wydorskiego. Spokojny i rzetelny artysta malarz z charakterystycznymi wąsami przemykał o różnych porach, zawsze do każdego odnosząc się z sympatią. Jako instruktor do spraw plastyki, związany był z tą instytucją od 1971 roku do chwili śmierci 18 lutego 1998 roku.

Uczeń Tymona Niesiołowskiego i Stanisława Borysowskiego, ukończył UMK w Toruniu w 1965 roku. Początkowo pracował w Domu Kultury w Mrągowie, a po ślubie z Janiną Oniszczuk, wówczas pracownicą Teatru Lalek w Olsztynie, tu zamieszkał i tu rozpoczął swoją działalność organizatora amatorskiego ruchu plastycznego.

Pamiętam, że prowadził z młodzieżą i dorosłymi popołudniowe zajęcia z rysunku. Zapraszał do pozowania tancerki zespołu „Olsztyn” - statystowałyśmy przed próbami w swym ćwiczebnym stroju: czarnych grubych rajstopach i plisowanych atłasowych tuniczkach.

Poświęcał się swemu powołaniu bez reszty. Organizował plenery i wystawy oraz konkursy i przeglądy amatorskiej twórczości w dziedzinie malarstwa, rzeźby, tkaniny. Jako przedstawiciel WDK zasiadał w komisji wojewódzkiej oceniającej uzdolnienia estetyczne dzieci i młodzieży oraz ujednolicającej oceny prac nadsyłanych na konkursy wojewódzkie i krajowe. W zorganizowanym przez siebie Klubie Plastyka Amatora w Olsztynie i Ostródzie prowadził zajęcia z kompozycji i podstaw wiedzy o sztuce.

Za debiut artystyczny uznano Jego udział w konkursie i wystawie pokonkursowej „Miasta i miasteczka Warmii i Mazur” w 1966 roku, gdzie zdobył trzecią nagrodę za obraz „Uliczka”.

Czasu na tworzenie własnych prac nie pozostawało wiele, mimo to, jako członek olsztyńskiego okręgu ZPAP, Wydorski brał udział w zbiorowych wystawach olsztyńskiego środowiska plastycznego: „XXX lat plastyki olsztyńskiej 1946-1966”, „XXV-lecie Olsztyńskiego Okręgu”, „Plastyka olsztyńska”, „O Medal Prezydenta”, „XXX lat plastyki olsztyńskiej” oraz „Plastyka olsztyńska w 35-leciu PRL”. Ostatnią prezentacją była wystawa „50 lat plastyki Warmii i Mazur”, a w niej obrazy „Spragnieni”, „Dostojnik”, „Zaułek historii”.

Aleksander Wydorski pozostawił około pięćdziesięciu obrazów olejnych oraz tekę rysunków. Najczęstszy temat to dzieci i ich radości i smutki, przedstawiane w postaci uproszczonych, często groteskowych scenek rodzajowych. Malował także pejzaże, zaułki, martwe natury. Ale przede wszystkim została po Nim dobra pamięć i wdzięczność wychowanków, co należy, w dziesięć lat po Jego odejściu, szczególnie podkreślić.