Olsztyn24

W sali sesyjnej olsztyńskiego ratusza Towarzystwo Opieki nad Zabytkami Oddział w Olsztynie zorganizowało dzisiaj (28.11) konferencję „Ocalić dawny Olsztyn”, której tematem była architektoniczna przeszłość, teraźniejszość i perspektywy na przyszłość stolicy Warmii i Mazur.

Z prelekcjami wystąpili historyk sztuki Andrzej Rzempołuch, kierownik Działu Sztuki Dawnej Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie, Jacek Wysocki z Warmińsko-Mazurskiego Biura Planowania Przestrzennego w Olsztynie, architekt krajobrazu Marzena Zwierowicz, Iwona Liżewska, kierownik olsztyńskiego Oddziału Terenowego Narodowego Instytutu Dziedzictwa oraz Elżbieta Jelińska, historyk sztuki.

Prelegenci przedstawili gościom konferencji swoje spojrzenie na zmieniającą się przez ostatnie pięćdziesięciolecie architekturę w Olsztynie oraz postępującą degradację zabytkowych budynków poprzez na przykład ukrywanie oryginalnych fasad kamienic pod styropianem, przebudowywanie ich, a także przestrzeni miejskich na tzw. współczesną modłę, nieuwzględnianie przy planowaniu nowych inwestycji powstałych już wcześniej na otaczających ją terenach, brak spójności i harmonii w miejskim krajobrazie.

- Olsztyn w ostatnich latach niewątpliwie się zdegradował, chociaż jest to degradacja kolorowa, efektowna, którą wielu ludzi widzi jako rzecz pozytywną - że jest kolorowo, sympatycznie i w miarę czysto. I to prawda - uważa Andrzej Rzempołuch. - Tylko po co okładać zabytkowe kamienice styropianem, montować w nich plastikowe okna, ganki i tak dalej. One istniały w niezmienionym stanie przez tyle lat, a my je zmarnowaliśmy. Te zmiany wymknęły się już spod kontroli. Żyjemy w bardzo zróżnicowanym, ciekawym, ładnym mieście, które niestety zatraca swoją indywidualność przez wprowadzanie „nowego” na szeroką skalę. Tym sposobem do niczego nie dojdziemy. Powinniśmy szanować dawny Olsztyn, ponieważ jest świadectwem czasów, w których powstawał.

Podczas dzisiejszego spotkania rozmawiano także o adekwatności stwierdzenia, że Olsztyn jest miastem-ogrodem, w odniesieniu do zachodzących w nim zmian, o wartościach przestrzenno-architektonicznych zabudowy stolicy Warmii i Mazur z przełomu XIX i XX wieku, a także o Zatorzu jako najmłodszej zabytkowej dzielnicy i problemach z ochroną tamtejszej historycznej przestrzeni oraz architektury.