Olsztyn24

Po długim oczekiwaniu ukazała się książka, w której kanclerz dr Teresa Malec przedstawia dzieje największej niepaństwowej uczelni w Olsztynie.

Ten wywiad-rzekę przeprowadzałem z Teresą Malec blisko rok temu, a od tamtego czasu wiele się zmieniło. Przyczyn tak długiego oczekiwania na gotowy „produkt” było zapewne kilka, w tym autoryzowanie tekstu przez narratorkę opowieści o powstaniu i historii uczelni, a także dobieranie przez nią zdjęć z ostatnich trzynastu lat. Tyle bowiem istnieje już Wyższa Szkoła Informatyki i Ekonomii TWP w Olsztynie.

Uczelnię tworzył oddział regionalny TWP w Olsztynie, którego prezesem był prof. Zygmunt Drabent, natomiast Teresa Malec sekretarzem zarządu, a później dyrektorem oddziału. Towarzystwo Wiedzy Powszechnej to znana i jedna z najstarszych organizacji społecznych w Polsce, powstała jeszcze przed wojną, a w czasach powojennych krzewiąca wiedzę i kulturę w różnych środowiskach, zwłaszcza wiejskich i małomiasteczkowych. Pierwszym prezesem olsztyńskiego TWP był dr Władysław Gębik.

W Olsztynie najpierw powstał Instytut Pedagogiki TWP, utworzony przez Zarząd Główny TWP (dzisiejszy Wydział Humanistyczny WSP TWP przy ul. Sikorskiego), który z ramienia oddziału nadzorowała właśnie Teresa Malec. Oto jak wspomina czas przełomu:

No i przyszedł taki listopadowy dzień 1996 roku, gdy po kolejnej wizycie w centrali, wróciłam wściekła do domu i zadałam sobie fundamentalne pytanie: „A co ja mam na kogoś pracować?” Wtedy siadłam i po cichu zaczęłam pisać program miejscowej uczelni.

Tak zrodził się projekt WSIiE TWP, uczelni utworzonej przez olsztyński oddział, największej wyższej szkoły niepaństwowej w regionie. Od początku kanclerzem była Teresa Malec, która po kolei opowiada o jej poszczególnych etapach, poszerzaniu bazy dydaktycznej, bojach z miejscową władzą o budynek przy ul. Wyzwolenia i zabiegach o przyciągnięcie kadry na najwyższym poziomie. Przy okazji wystawia „cenzurki” kolejnym rektorom. Byli nimi profesorowie: Zygmunt Drabent, Wojciech Budzyński, Witold Łukaszewicz i Aleksander Łuczak. Wspomina też wykładowców i pracowników administracji, którzy tę uczelnię tworzyli i całe lata w niej pracowali.

Niektórzy, wobec zapowiedzi tej publikacji, spodziewali się ujawnienia jakichś zakulisowych rewelacji. Tymczasem jeśli w książce „Popołudniowe rozmowy z Kanclerzem” znalazły się opowieści zza kulis, to nie ma w nich obyczajowych sensacji, a sympatyczne, pozytywne słowa o ludziach, z którymi Teresa Malec się stykała i współpracowała (w sumie ok. 200 nazwisk). Np. prof. Franciszek Mleczko to w jej relacji nie tylko człowiek mądry i odpowiedzialny, ale uczony notujący każdą rozmowę i na dodatek prawdziwy gawędziarz, prof. Eugenia Malewska to przyjaciółka i przewodnik duchowy narratorki, prof. Kazimierz Frieske to socjolog bardzo wymagający wobec studentów, prof. Aleksander Nalaskowski to pedagog, ale w pierwszym rzędzie pasjonat koni, zaś historyk dr Małgorzata Gałęziowska gdy trzeba, wsiada na rower i pędzi do uczelni (byle po godz. 15, bo pracuje w Muzeum Warmii i Mazur).

Niedawno zmieniły się władze uczelni, rektorem został prof. Jan Kwiatkowski, a dr Teresa Malec przestała być kanclerzem. Jako laureatka tytułów Kobieta Sukcesu Warmii i Mazur 2006 oraz Kobieta z charakterem 2008 poradzi sobie w każdych okolicznościach, np. w utworzonej przez siebie Fundacji Łatwiej Razem. Ale jej opowieść o dziejach WSIiE pozostanie jako swoista monografia uczelni, ważny dokument czasów, które nie całkiem minęły.